بازي روزگار با احمد چلبي ـ درباره عدنان پاچه چي

در بازي روزگار، احمد چلبي هم بازنده شد. در پي يک بازرسي تحقير آميز دفتر و خانه احمد چلبي؛ 31 ماه مي 2004 به او اخطار كردند ساختماني را که در بغداد، محل دفتر کار خود کرده متعلق به غير است، تصرف عدواني كرده و بايد فورا تخليه كند و گرنه به زور آن را تخليه خواهند كرد.
     چلبي كه تا چند هفته پيش از آن، مرد اول آمريكا در عراق بشمار مي رفت، به كاخ سفيد رفت و آمد داشت، در جلسه مشترك كنگره امريكا در كنار همسر جورج بوش نشست و نطق رئيس جمهوري آمريكا را شنيد؛ علاوه بر تصرف «مال غير» معرض چند اتهام ديگر قرار گرفته بود که بايد پاسخ مي گفت. به نوشته تفسيرنگاران، اگر وضع بر همين منوال باشد آينده اي مبهم در انتظار چلبي خواهد بود. اين مفسران نوشته بودند: "... و تقريبا همه منتقدان سياست و روش جورج بوش در قبال عراق دستگاه حكومتي وي را متهم كرده اند كه بدون دليل، گزارش هاي ساختگي احمد چلبي را پذيرفته و به استناد آنها به عراق حمله نظامي كرده است و نيويورك تايمز در يك اقدام استثنايي از اينكه ادعاي چلبي را بدون بررسي بيشتر (با نظري مثبت) منتشر ساخته بود خود را محكوم كرده است و ....
    در عوض، عدنان پاچه چي كه همانند چلبي پس از تصرف عراق به دست نيروهاي نظامي آمريكا به آنجا باز گشته، پس از 32 سال دوري از وطن عضو شوراي حاكميت شده و مورد توجه و عنايت «برمر» فرماندار آمريكايي عراق بود.
    پاچه چي كه 14 مي 1923 در بغداد به دنيا آمده و در 81 سالگي به وطن بازگشته بود مورد اعتماد آمريكا و انگلستان قرارداشت. وي که به تابعيت دولت امارات عربي متحده هم در آمده در سال 1944 كار دولتي را از عضويت در وزارت امورخارجه عراق آغاز كرد، از 1959 (زمان حكومت عبدالكريم قاسم) تا 1965 نماينده عراق در سازمان ملل بود. از سال 1965 تا 1968 در دولتهاي عبدالسلام عارف و عبدالرحمان عارف وزير امور خارجه عراق، و در سال 1968 پس از تامين كنترل كامل حزب بعث بر عراق از اين كشور خارج و به «دوبي» رفت و سالها مشاور دولت امارات بود و در جلسات كابينه شركت مي كرد و .... پاچه چي درعين حال از دانشگاه جورج تاون واقع در شهر واشنگتن در علم حكومت دكترا گرفته است.