پاپ سرزمين هاي مردم را به اسپانيا و پرتغال بخشيد!!

چهارم ماه مي 1493 و پس از بازگشت كريستوفر كلمبوس از نخستين سفر خود به قاره غربي (آمريكا) كه جزاير آنتيل، كوبا و دومينيكن امروز را بازديد كرده بود، با توجه به اين كه قبلا هم پرتغالي ها در قسمت شرقي جهان راههاي دريايي را يافته و به سرزمين هايي رسيده بودند، اين سرزمين ها را ميان اين دو كشور كاتوليك مذهب تقسيم كرد و طي فرماني به آنها بخشيد!. خط تقسيم، شمالي ـ جنوبي بود و از ميان اقيانوس اطلس و فاصله بين جزاير آزور و دماغه سبز مي گذشت. طبق اين فرمان بزرگترين مقام وقت مذهبي مسيحيت، قسمت غربي شامل همه قاره آمريكا سهم اسپانيا و قسمت شرقي شامل جزاير واقع در اقيانوسهاي هند و آرام و اطلس شرقي به پرتغال تعلق گرفت، حال آن كه اين سرزمين ها داراي سكنه، تمدن درخشان و حكومت بودند. مكزيك و «پرو» با آن تمدن درخشان قديمي سهم اسپانيا و اندونزي و فيليپين و حتي جزاير خليج فارس سهم پرتغال شده بودند!. اين تقسيم و سهميه بندي كه لكه تاريكي در تاريخ بشر است هنگامي صورت گرفت كه هنوز اسپانيايي ها بيشتر نقاط قاره آمريكا ازجمله مكزيك و سرزمين هاي واقع در منطقه آندز را نديده بودند و پرتغالي ها به اندونزي، گوام و فيليپين نرسيده بودند!. بعدا چون پرتغالي ها در منطقه اسپانيا (واگذاري پاپ به اسپانيا) به برزيل رسيدند و اسپانيايي ها در منطقه پرتغال به فيليپين، آن دو دولت كاتوليك اين دو سرزمين را با هم معامله (مبادله) كردند و پرتغال صاحب برزيل شد و فيليپين كه نام پادشاه وقت اسپانيا بر آن نهاده شده به اسپانيا تعلق گرفت. در اين ميان پاپ وقت كه خود اسپانيايي بود براي انگلستان و هلند كه كاتوليك نبودند سهمي در نظر نگرفت و در آن زمان فرانسه كاتوليك هنوز بفكر رفتن به درياهاي دور دست نيفاده بود كه صاحب سهم شود!.